Het volgende deeltje uit onze zakboekjesreeks Den Haag rond 1900 staat in het teken van de eetcultuur. Haagse smaken. Culinair Den Haag rond 1900 zal de vormgeving van restaurants, cafés, lunchrooms, melkinrichtingen, theepaviljoens en poffertjeskramen belichten. Voorbeelden zijn Riche, Paulez, De Vette Hen, Krul, De Sierkan, Plasman en Paviljoen Malieveld. Natuurlijk is er ook aandacht voor de prachtige verpakkingsontwerpen voor bekende Haagse lekkernijen en historische menukaarten. Aangevuld met recepten uit kranten en kookboeken rond 1900, zal het boekje een uniek stukje Haagse eetcultuur in beeld brengen.
Net als bij vorige deeltjes, vragen de auteurs weer de hulp van Hagenaars en andere geïnteresseerden. Kent u een bijzondere locatie, die niet mag ontbreken in het boekje? We horen het graag! Tips zijn welkom via audrey@kroonwagtberghansen.nl of via twitter: @kwhnieuws. Vorige deeltjes zijn te vinden in de webwinkel van uitgeverij De Nieuwe Haagsche.
2011/09/27
2011/09/24
2011/09/20
Nieuw Lalique museum
Vormgever René Lalique (1860-1945) kreeg bekendheid met zijn schitterende ontwerpen voor juwelen in Art Nouveau stijl, gedragen door beroemdheden als actrice Sarah Bernhardt. Later in zijn carrière verlegde hij zijn aandacht naar glas. Zo ontwierp hij vele parfumflessen in Art Deco stijl, maar ook de beroemde glazen panelen van de Oriënt Express treinwagons. De bewaard gebleven voorbeelden van zijn werk zijn helaas voor gewone stervelingen onbetaalbaar geworden, maar gelukkig kunnen we ze bewonderen in diverse musea, waaronder het Musée des Arts Décoratifs in Parijs, het Museu Calouste Gulbenkian in Lissabon en het Japanse Lalique Museum in Hakone. Bovendien werd in juli 2011 in Wingen-sur-Moder het nieuwe Musée Lalique geopend.
Het gebouw van Lalique's voormalige glasfabriek uit 1919 werd hiertoe verbouwd tot een museum met moderne expositiefaciliteiten, een mooie tuin en een lekker restaurantje. Diverse particuliere verzamelaars, de huidige Lalique fabriek en diverse musea stelden bruiklenen beschikbaar, terwijl dankzij de Vriendenvereniging van het nieuwe museum ook een begin met een vaste collectie gemaakt kon worden. De eerste opstelling toont dan ook een fraaie collectie van ca. 500 sieraden, vazen, parfumflessen, lampen en andere ontwerpen van Lalique. Meer informatie is te vinden in een online brochure (pdf).
Het gebouw van Lalique's voormalige glasfabriek uit 1919 werd hiertoe verbouwd tot een museum met moderne expositiefaciliteiten, een mooie tuin en een lekker restaurantje. Diverse particuliere verzamelaars, de huidige Lalique fabriek en diverse musea stelden bruiklenen beschikbaar, terwijl dankzij de Vriendenvereniging van het nieuwe museum ook een begin met een vaste collectie gemaakt kon worden. De eerste opstelling toont dan ook een fraaie collectie van ca. 500 sieraden, vazen, parfumflessen, lampen en andere ontwerpen van Lalique. Meer informatie is te vinden in een online brochure (pdf).
2011/09/15
Bekend maakt Bemind
Jellie Brouwer interviewt Ida Does |
Wethouder Baldewsingh reikt een boeket uit aan de medewerkers van Monumentenzorg. |
Register Freelance & Zelfstandige Kunsthistorici
Begin 2010 werd het Register Freelance & Zelfstandige Kunsthistorici (RFZK) opgericht. Doel van het register is ondernemers onder de vakgenoten te verenigen en beter zichtbaar te maken voor opdrachtgevers. Vanaf is het register ook op Twitter actief: @RFZK.
2011/09/09
Moderne kunstenaars, heb meelij!
Goeie kans dat u in een galerie voor hedendaagse kunst een zogeheten installatie tegenkomt. Een ruimtelijk kunstwerk, soms met beeld of geluid of bewegende onderdelen. Neem bijvoorbeeld Pulchri Studio. Hier was recentelijk een installatie te zien met daarin een schokkend filmfragment over de slacht van een dier en een andere, waarin een zich herhalend geluidsfragment van een bekend liedje was verwerkt. Galeriebezoekers wandelen binnen, nemen (al dan niet geinteresseerd) kennis van de installatie, reageren conform de intentie van de kunstenaar op geluid en beeld en wandelen weer rustig naar buiten.
Maar waar houdt de maker van zo'n kunstwerk nou nooit eens rekening mee? De galeriemedewerkers. De dames bij Pulchri bijvoorbeeld, die de schone taak hebben om iedere dag in de expositiezaal te zitten om bezoekers van informatie te voorzien. Die daarbij onafgebroken worden getracteerd op het zich herhalende het geluid van dat stervende dier of liedfragment, waardoor zo'n installatie vaak al na enkele uren irritant en tegen het einde van de expositie ronduit gekmakend is. De enige oplossing: de stekker er eventjes uit...
Tip voor moderne kunstenaars: ga zelf acht uur per dag, zes dagen per week, drie weken lang naar je eigen installatie luisteren, voordat je besluit deze te exposeren. Alleen dan besef je het werkelijke effect op de toeschouwer.
Maar waar houdt de maker van zo'n kunstwerk nou nooit eens rekening mee? De galeriemedewerkers. De dames bij Pulchri bijvoorbeeld, die de schone taak hebben om iedere dag in de expositiezaal te zitten om bezoekers van informatie te voorzien. Die daarbij onafgebroken worden getracteerd op het zich herhalende het geluid van dat stervende dier of liedfragment, waardoor zo'n installatie vaak al na enkele uren irritant en tegen het einde van de expositie ronduit gekmakend is. De enige oplossing: de stekker er eventjes uit...
Tip voor moderne kunstenaars: ga zelf acht uur per dag, zes dagen per week, drie weken lang naar je eigen installatie luisteren, voordat je besluit deze te exposeren. Alleen dan besef je het werkelijke effect op de toeschouwer.
2011/09/06
Wiener Opulenz
Een van de opmerkelijkste Oostenrijkse schilders uit de 19de eeuw was Hans Makart (1840-1884). Makart stond in zijn tijd bekend om zijn rijke, opulente kleurgebruik en monumentale schilderijen. Er was zelfs sprake van een ware rage, waardoor termen als 'Makart-Rot', 'Makart-boeketten' en zelfs 'Makart-décolleté' in zwang kwamen. Zijn theatrale stijl leende zich goed voor toepassing in ontwerpen voor opera, theater en mode.
Makart was een populaire figuur met een extroverte persoonlijkheid. Hij was goed in zelf-promotie en zijn rijk ingerichte studio werd het middelpunt van atelier bezoeken, decadente feesten en verkleedpartijen. Tegenwoordig is Makart’s werk buiten Oostenrijk nauwelijks bekend; hoog tijd dus om een inhaalslag te maken. In Wenen zijn op dit moment twee tentoonstellingen te zien: Makart. Maler der Sinne en Makart. Ein Künstler regiert die Stadt, waarin naast schilderijen ook tekeningen, foto’s, kostuums en het model voor een ceremoniële wagen te zien zijn.
Het is fijn dat nu - na alle aandacht voor expressionistische kunstenaars. met depressieve inslag als Schiele - we nu eens eindelijk mogen zwelgen in rood pluche, pauwenveren en klatergoud.
Natuurlijk zijn ook de catalogi verplichte kost: Maler der Sinne (ook in Engelse versie) bespreekt onder meer de relatie tussen de kunstenaar en de Müncher Schule, Makart's fotografie en zijn Franse critici. Ein Künstler regiert die Stadt belicht Makart en zijn 'gevolg', de theaterinvloeden in zijn oeuvre, zijn kostuumontwerpen en vergelijkingen met latere 'superstars' van de kunst, zoals Andy Warhol. De tweede catalogus is fraaier vormgegeven; de eerste is wat gedegener, wat bij zo'n flamboyante kunstenaar een beetje jammer is.
(Mocht u daarwekelijk naar Wenen gaan, wilt u dan voor ons minstens één keer koffie gaan drinken in het Café Central? We raden u aan een 'Maria Theresia' te bestellen...)
Makart was een populaire figuur met een extroverte persoonlijkheid. Hij was goed in zelf-promotie en zijn rijk ingerichte studio werd het middelpunt van atelier bezoeken, decadente feesten en verkleedpartijen. Tegenwoordig is Makart’s werk buiten Oostenrijk nauwelijks bekend; hoog tijd dus om een inhaalslag te maken. In Wenen zijn op dit moment twee tentoonstellingen te zien: Makart. Maler der Sinne en Makart. Ein Künstler regiert die Stadt, waarin naast schilderijen ook tekeningen, foto’s, kostuums en het model voor een ceremoniële wagen te zien zijn.
Het is fijn dat nu - na alle aandacht voor expressionistische kunstenaars. met depressieve inslag als Schiele - we nu eens eindelijk mogen zwelgen in rood pluche, pauwenveren en klatergoud.
Natuurlijk zijn ook de catalogi verplichte kost: Maler der Sinne (ook in Engelse versie) bespreekt onder meer de relatie tussen de kunstenaar en de Müncher Schule, Makart's fotografie en zijn Franse critici. Ein Künstler regiert die Stadt belicht Makart en zijn 'gevolg', de theaterinvloeden in zijn oeuvre, zijn kostuumontwerpen en vergelijkingen met latere 'superstars' van de kunst, zoals Andy Warhol. De tweede catalogus is fraaier vormgegeven; de eerste is wat gedegener, wat bij zo'n flamboyante kunstenaar een beetje jammer is.
(Mocht u daarwekelijk naar Wenen gaan, wilt u dan voor ons minstens één keer koffie gaan drinken in het Café Central? We raden u aan een 'Maria Theresia' te bestellen...)
Retrospectief Ford Madox Brown
In de Manchester Art Gallery is vanaf 24 september a.s. een tentoonstelling gewijd aan de schilder Ford Madox Brown (1821-1893). Het is het eerste grote retrospectief van zijn werk sinds 1964. Hoewel deze kunstenaar geassocieerd wordt met de Pre-Raphaelite Brotherhood en daarmee inderdaad goede contacten onderhield, was hij nooit daadwerkelijk lid van deze groep. Madox Brown speelde echter wel een grote rol in de ontwikkeling van PRB, omdat zijn vernieuwende stijl werd bewonderd door onder meer Dante Gabriel Rossetti (1828-1882).
De tentoonstelling laat Madox Brown zien als een veelzijdig schilder, tekenaar en portrettist, maar ook als ontwerper van meubels en glas-in-lood. Aan de hand van elf thema's wordt de bezoeker rondgeleid door zijn leven en ontwikkeling als kunstenaar. Opmerkelijk aan de onderwerpskeuze van Madox Brown is bijvoorbeeld zijn maatschappijkritiek. Zo was hij een van de weinige kunstenaars die een schilderij wijdde aan de problematiek van het ongehuwd moederschap (Take your Son, Sir!, 1851-56). Er zijn 140 werken uit openbare en particuliere collecties bijeengebracht. Wie nog even geduld heeft, kan de tentoonstelling straks iets dichter bij huis zien, want ze reist in 2012 door naar het Museum voor Schone Kunsten Gent.
Take your Son, Sir! Tate Gallery, Londen. Foto: Wiki. |
Labels:
Britain,
negentiende eeuw,
tentoonstellingen,
victoriana
Abonneren op:
Posts (Atom)